19 มกราคม 2551

ร้านกาแฟเล็กๆ แห่งหนึ่ง

ร้านกาแฟเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง~ มีแขวนกระดิ่งเล็กๆไว้ที่ประตูร้าน...~ ทุกครั้งที่มีแขกเข้าร้าน ก็จะทำให้กระดิ่ง นั้นส่งเสียงดัง...~ ' ~... Ding Ding ...~ ' วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่า เข้ามาในร้านกาแฟ เจ้าของร้านสาวสวยก็รีบออกมา ต้อนรับให้เขานั่งด้านใน...~

' กาแฟแก้วนึงครับ~ ' ชายคนนั้นได้พูดขึ้น...~
' ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ~ ' เจ้าของร้านสาวสวยรีบตอบอย่างกระตือรือร้น...~
เจ้าของร้านสาวพูดพลางยิ้มให้อย่างมีมารยาท แล้วก็ไป บดเม็ดกาแฟ และตั้งกา ต้มกาแฟ...~
ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอยู่ตลอด ไม่นานนัก เจ้าของร้านสาวก็นำกาแฟมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะชายหนุ่ม
' ขอบคุณครับ~ ' ชายหนุ่มตอบอย่างสุภาพ...~
' คุณเพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหมคะ~? รู้สึกว่าที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง~? เจ้าของร้านสาวถาม...~
' ใช่ครับ~! ผมรู้สึกว่าที่นี่บรรยากาศดีมากๆเลย ชายหนุ่มตอบอย่างเป็นกันเอง...~
' ฉันก็ชอบบรรยากาศของร้านนี้มากเหมือนกัน~ ถึงแม้ว่ากิจการร้านนี้ไม่ค่อยดีนัก~ ฉันกับสามีก็เสียดาย ไม่อยากจะปิดร้านทิ้ง~ '
ทั้งคู่เงียบไปสักพัก...~

' ผมขอถามอะไรคุณบางอย่างได้ไหมครับ...~? เออ ก่อนที่จะถามคุณ ผมอยากจะเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งให้คุณ ฟังก่อน ' ชายหนุ่มพูดถามขึ้นมา
' ได้ค่ะ~ คุณพูดมาได้เลย ' เจ้าของร้านสาวก็สนใจที่จะฟัง...~
ชายหนุ่มก็เล่าเรื่องเรื่องหนึ่งซึ่งผ่านมานานมากแล้ว...~
' เมื่อก่อนผมมีแฟนคนหนึ่ง เราสองคนก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอนาคตแล้ว...~ '
ความรักของเรา สองคนนั้นถึงแม้จะธรรมดา แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว เพราะผมรักเธอมาก...~!!!
เพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆผมก็มีความสุขมากแล้ว...~!! แต่ทว่า ...~!!!
ความสุขอันนี้มันช่างสั้นนักหลังจากนั้นก็มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น ก่อนหน้าพิธีหมั้นของเราสองคน หนึ่งเดือน คืนนั้นผมมีธุระต้องทำ จึงไม่สามารถไปส่งเธอกลับบ้านได้ ในคืนนั้น เธอโดนคนร้ายรุมข่มขืน~!!!
' ชายหนุ่มพูดจบ พลาง มือก็หยิบแก้วกาแฟ นั้นขึ้นมาจิบ...~

' แล้วหลังจากนั้นเป็นอย่างไรคะ~? ความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปหรือ~? ' เจ้าของร้านสาวถาม อย่างสงสัย...~ ' ... ถึงแม้จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น...~ ความรักของผมที่มีให้เธอก็คงยังมั่นคง!!! มิได้แปรเปลี่ยนเลย ผมก็ตั้งใจจะจัดพิธีหมั้นขึ้นตามเดิม...~ '
' แต่...~!!! เธอคิดไม่ตก เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นเธอคนเดิมแล้ว ในวันหมั้นของเราสองคนวันนั้น... เธอผูกคอตาย...~!!!
' โชคยังดีที่ว่าพวกเราพบเธอได้เร็ว ช่วยชีวิตเธอไว้ได้... แต่เพราะว่าสมองขาดอ็อกซิเจ็นนานเกินไป ทำให้เธออยู่ในสภาพไม่มีความรู้สึกตัว... และอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลยก็ได้ สุดท้าย เธอก็ฟื้นขึ้นมา...~!!! '
ชายหนุ่ม หยุดพัก หายใจ แล้วก็เล่าต่อว่า...~

เมื่อผมรู้ว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบไปหาเธอ แต่...~
พ่อแม่เธอขวางกั้นผมไว้ไม่ให้ไปพบเธอ พวกเขาคุกเข่าลงมาขอร้องผม กลายเป็นว่าความทรงจำบางส่วนได้หายไป
หมอบอกว่าเมื่อคนโดนกระตุ้นจิตใจอย่างแรง ก็อาจจะเลือกที่ จะหลบหลีกความทางจำอันนั้นโดยการฝังลึกไว้ในใจตัวเอง
ไม่ต้องการที่จะจำเรื่องเลวร้ายนั้นอีก เธอลืม หมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาด้วย
พ่อแม่เธอขอร้องให้ผมอย่าเพิ่งไปพบเธอสักพัก เขาไม่ต้องการให้เธอ นึกถึงเรื่องน่าเศร้านั้นอีก
เพราะกลัวว่า เธอจะฆ่าตัวตายอีก บังเอิญเจอกันในที่อื่น ก็จะทำเป็นไม่รู้จัก ไม่ทักทายกันเด็ดขาด
ช่วงเวลานั้น มันช่างทรมานยิ่งนัก อยากรักเธอ แต่ไม่อาจทำได้ อยากจะพบหน้าเธอ แต่ก็ไปพบไม่ได้
วันนี้ เป็นวันครบสิบปีนั้นแล้ว...~!!! '
' ขอแสดงความยินดีให้ด้วยค่ะ คุณรอคอยมาสิบปีแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็สามารถไปพบเธอได้แล้ว ' หญิงสาวเจ้าของร้านตอบ...~

' ใช่ครับ...แต่~ ยิ่งใกล้ถึงเวลานี้ ผมก็ยิ่งกลัว...~
' สิบปีที่ผ่านมานี้~ ความรักผมนั้นยังไม่เปลี่ยน แต่ตัวเธอล่ะ ... ถ้า ผมเล่าเรื่องในอดีตให้เธอฟัง เธอก็ยังจำผมไม่ได้...แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะ... หรือว่าเธอได้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะทำเช่นไรดี ?
เพราะเช่นนี้ ผมอยากจะถามคุณว่า คุณคิดอย่างไรคับ...
ถ้าแฟนผมคนนี้แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะบอกให้เธอ ได้รับรู้เรื่องนี้มั้ย...
เจ้าของร้านสาวก็พูดอย่างจริงใจว่า...~
' ถ้าสมมุติว่าเธอมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร เพราะทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้ แต่งงานกัน คุณยังมีโอกาส แต่ถ้าเธอคนนั้นได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว คุณก็ไม่ควรไปทำลายครอบครัวเขา...~
' ชายหนุ่มได้รับฟังแล้ว ก็แค่ตอบสั้นๆว่า...'
' นั่นสินะ... '
' ~... Ding Ding ...~' พอดีเวลานี้ก็มีแขกคนอื่นเข้ามาในร้าน~
เจ้าของร้านสาวก็พูดกับชายหนุ่มว่า... ' ฉันต้องไปต้อนรับแขกแล้ว เชิญตามสบายนะคะ...~ '
เธอเดินออกไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาถามเขาว่า...
' จริงสิ… คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยสนิทกับฉันมากนัก ทำไมถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังล่ะคะ? '
' เพราะว่า... เธอคนนั้นเคยพูดเอาไว้ว่า...หลังแต่งงานแล้ว เธออยากจะเปิดร้านกาแฟเล็กๆอย่างนี้เหมือนกัน...~!!! ' ชายหนุ่มคิดสักครู่ถึงตอบออกมา...~
' อ๋อ~!!! อย่างนี้เองหรือคะ...' พูดจบเธอก็หันหลังกลับเดินไปต้อนรับแขกที่เข้ามาใหม่...~
ชายหนุ่มมองตามร่างของเจ้าของร้านสาวนั้น...~

น้ำตาเขาค่อยๆหยาดไหลออกมา เขาตัดสินใจไม่บอกเธอว่า....~
แท้จริงแล้วเขามาที่ร้านนี้เพื่ออะไร...~
แฟนของเขาคนนั้น อยู่ใกล้แค่เอื้อม...~
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขา และ เธอ นั้น...~
มันช่างไกลยิ่งนัก
credit : [M]a_[F]i_[A]_

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก ส่งความคิดเห็น [Atom]

<< หน้าแรก